Drugi tom pentalogii o przygodach rodzeństwa Chabrowiczów. Tym razem akcja toczy się w nadmorskich realiach pogranicza.
Wakacyjny wyjazd, pomimo początkowych problemów (lokalizacja przydzielonego na początku ośrodka w żaden sposób nie satysfakcjonuje pani Chabrowicz i konieczna jest przeprowadzka na kwaterę prywatną) okazuje się wstępem do niezwykłych przygód. Wszystko zaczyna się od nieświadomego zniszczenia olbrzymiego mrowiska - jak się przekonuje rodzeństwo, mrówki, co prawda, mogą oczyścić gigantyczny, podgniły łeb dorsza
ale dziki zeżrą go dużo szybciej, tratując przy okazji okolicę. Reszta to tylko konsekwencje - nielegalne wykopki po radzieckiej stronie granicy (celem pozyskania dzikich róż do osłony mrowiska) i szukanie wielkich zasług, które mogłyby przesłonić to olbrzymie przewinienie. Dzieciaki (razem z psem o genialnym węchu) próbują więc na własną rękę rozwikłać aferę, nad którą, jak się okazuje, pracuje już lokalna milicja. Wiążą się z tym takie atrakcje, jak śledzenie podejrzanych osobników, podsłuchiwanie, czy nocne wyprawy na miejscowy cmentarz. W tym wszystkim bardzo im przeszkadza nieznośna córeczka jednej z wczasowiczek, którą dopiero po pewnym czasie udaje się odstraszyć matematycznym przekleństwem.
Książka totalnie w klimacie Chmielewskiej z PRL - jest współpraca z milicją
jest bursztyn, są ślady duńskie i jeszcze parę innych charakterystycznych dla tej autorki elementów.
Czyta się wciąż bardzo dobrze, z rosnącą nostalgią - ciężko mi sobie wyobrazić w dzisiejszych czasach 11-12-latków znikających na długie godziny bez żadnego kontaktu z rodzicami (choć nie da się zaprzeczyć - Chabrowiczowie nie są przykładem normalnej, przeciętnej rodziny), zresztą i samo śledztwo w czasach smartfonów i internetu wyglądałoby dziś zupełnie inaczej. Tak czy inaczej, książka pozwala na sympatyczny powrót do przeszłości i na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę w przyszłości.
